بهترین رابطه ای که انسان می تواند با آن به دربار ایزد منان راه یابد، و نیکو ترین کاری که بنده به سوی معبود تقرب جوید و بزرگترین عبادتی که بنده را مستوجب رحمت حضرت حق و مشمول عنایت باری تعالی نماید و بالاترین وسیله ای که موجب غفران شود،نماز است که مفتاح سعادت و معراج مومن می باشد.رسول اکرم(ص) می فرمایند: نماز معراج امت من است.و همچنین فرمودند: دعا کلید رحمت است و وضو کلید نماز و نماز کلید بهشت است و اولین چیزی که پس از مرگ محاسبه میشود نماز است؛ هرکس از نماز جواب دهدآنچه بعد از آن است آسان می شود و هرکس از نماز جواب ندهد به حقیقت آنچه بعد از آن است سخت میشود. و ایشان فرمودند: نماز چهره شیطان را سیاه میکند.

  دوستان احادیث بسیار زیادی دررابطه با نماز وجود دارد که قطعا همه ما آنها را شنیدیم.همه ما میدانیم که نماز بر همه انسان ها چه زن و چه مرد،از زمانی که به سن تکلیف میرسن واجب میشود، پس چرا بعضی از ما در این امر کوتاهی میکنیم؟ یا مثلا همین مسئله حجاب؛مگر ما نمیدانیم که زن و یا دختری که یک تار مویش را بیرون بگذارد چه عذابهایی در آخرت گریبان گیرش خواهد بود؟پس علت این همه گناه ما چیست؟ چرا ما آخرت خود را از یاد برده ایم و به این دنیای فانی و لذت های فانی و گذرایش دل بسته ایم؟ تمام شان و منزلت یک زن،به حجابش است.وقار یک زن با حجاب است.زن و یا دختری که خود را برای نامحرمان آرایش میکند و اندام خود را به نمایش میگذارد،مگر نمیداند چه سرانجامی در انتظارش است؟ دوستان باور کنید ارزش یک زن و یا دختر خیلی خیلی بالاتر از آن است که وسیله ای باشد برای لذت ها و هوسرانی های دیگران. دوستان عزیزم،همانطور که میدانیم دنیا پر از ظلم و فساد شده و در چنین زمانی ظهور آقا امام زمان (عج) بسیار نزدیک است؛ بیاییم تا دیر نشده به آغوش خداوند باز گردیم.بیایید باور کنیم سرانجام همه ما خواهیم مرد،دیر یا زود خانه قبر خانه ما میشود.دیر یا زود فقط ما میمانیم و یک قبر تنگ و تاریک و یک خدا و اعمالمان. پس بیایید کمی بترسیم. کمی به خودمان بیاییم که اگر زمانی مردیم، میخواهیم جواب خدا را چگونه بدهیم؟ جواب نکیر و منکر را چه بدهیم؟ چگونه در برابر عذاب الهی تحمل کنیم (که البته تحمل ناپذیر است)...آیا لذت بردن در این دنیای فانی و نابود شونده بهتر است،یا لذت رضایت و خشنودی خداوند و بهره بردن از بهشت و نعمتهای الهی؟...البته این را هم بگم که در کنار ترس،امید به رحمت پروردگارهم باید وجود داشته باشه و هیچ زمانی برای برگشت به پاکی،دیر نیست...

دوستان عزیزم خوشحال میشو نظراتتون را درباره این مطلب به ما هم بگید...

انشالله مطالبی از این قبیل زیاد تو وبلاگ میزارم، به یاری خداوند، به زودی مطالب بیشتری در باره نماز،برزخ،قیامت و... در وبلاگ خواهم گذاشت. اگر پیشنهاد و یا انتقادی داشتید حتما مارا در جریان قرار دهید و همینطور اگه مطلب خاصی مد نظرتون بود که دوست داشتید درباره آن در وبلاگ مطالبی قرار داده بشه لطفا در بخش نظرات اعلام فرمایید.... با سپاس فراوان

هر روز صبح که از خواب برمیخیزی، از ته دل لبخند بزن
از ته دل خدارا شکر کن؛ هنگام اذان با عشق سجاده ات را پهن کن؛ گویی که آخرین دیدار تو با معبودم در زمین است...
شاید فردا نباشیم، خدا میداند...
دنیا را چه دیدی!!!

(نوشته:شیوا پولادوند)

صدایی از دور به گوشم رسید. صدایی زیبا و گوش نواز. صدایی که مرا به یاد لحظه های زیبای با تو بودن می انداخت. صدایی که آرامش را در تمام وجودم زمزمه می کند. آن هم چه آرامشی...آرامشی که در هیچ کجا پیدا نمی شود.آرامشی که آن را فقط در لحظه های با تو بودن تجربه کردم...
گوش هایم را تیز می کنم تا بهتر بشنوم آن صدای زیبا را.چه زیبا میگفت، چه زیبا می خواند...گویی آن صدا نوازش گر قلب من بود و فرا می خواند مرا به آغوش پر محبت تو...
حی علی الصلاه
حی علی الفلاح
حی علی خیرالعمل...
آری این صدا مرا می خواند به پابوس تو. مرا دعوت می کند به ساعتی آرامش. میخواهد مرا در آب زلال معرفت تو غسل دهد. وچه زیباست لبیک من به این صدا. چه زیباست لحظه نوارانی شدن. و چه زیباست قیام کردن به سوی خانه ای که خدا را در آن می یابیم. چه زیباست آن لحظه که خداوند می خندد و حض می کند از این همه بندگی و خشوع و فروتنی ما، و ما می نازیم به بزرگی و جلال و جبروت پروردگارمان، و به این که چه پروردگار مهربانی داریم و چقدر مارا دوست دارد...
خدایا، پروردگار من...
از تو مال و منال نمی خواهم...
از تو هیچ نمی خواهم...
فقط می خواهم سعادت لبیک گفتن را به ما عطا کنی.
دوستت دارم...ای جان جانان